Thursday, April 03, 2008

Η Ιστορια Η Ατελειωτη Αυτου Του Δωματιου





Ολα κοιμουνται μικρακι μου.

Κοιμαται το σπιτι μας.

Κοιμουνται τα βιβλια.

Κοιμουνται τα σκυλια και οι καρδερινες σου.

Κοιμουνται τα σεντονια και οι πυτζαμες μας μεσα στα συρταρια.

Και εμεις κοιμομαστε, και οι μερες περνανε μεσα στον υπνο. Περασαν τα πρωτα και τα δευτερα ονειρα, περασαν οι αγκαλιες μας. Τωρα τα σωματα κλειδωθηκαν μονα τους και κοιμουνται. Γι’αυτο δε σου εχω πια μεγαλες προτασεις και παρακαλια, κοιμαμαι και εγω, που προσπαθησα να μεινω ξυπνια να μας φυλαω. Σκεφτηκα να κλεισω τα ματια μου για ενα λεπτο, ειχα βαλει το ξυπνητηρι να εχει το νου του, αλλα ολα μας τα ρολογια ροχαλιζουν κουκουλωμενα με σκονη, και ετσι μειναμε κοιμισμενοι και οι μερες περνανε μεσα στον υπνο. Δε θυμαμαι που σταματησα την ιστορια, ημουν παρα πολυ κουρασμενη και αρχισα να μπερδευομαι και να χανω τα λογια μου, αυτο το θυμαμαι. Εκει που σου ελεγα για κατι ξινα καραμελακια που μασουλουσα στο σινεμα, μπουρδουκλωνομουνα και αρχιζα να σου λεω για τους εικοσιτεσσερεις κυκλους της κολασης και τη Βεατρικη που πεθανε αφιλητη απο τον ποιητη. Και ουτε που με διορθωνες, μαλλον επειδη κοιμοσουν. Η επειδη κοιμοσουν καπου πολυ μακρια απο εκει που καθομουν εγω και σου μιλουσα. Οριστε τωρα, με πηρε ο υπνος πριν προλαβεις να ξυπνησεις εσυ να αλλαξουμε βαρδιες, τωρα ποιος θα μας προσεχει. Ποιος θα μας προσεχει τωρα που δε θυμομαστε οτι πρεπει να συναντηθουμε, τωρα που οι μερες περνανε μεσα στον υπνο. Αχ, βλακα, μην κοιμασαι σου λεω.

3 comments:

Anonymous said...

pragmatika twra, auto einai polu omorfo.

underwater said...

υπέροχο κομμάτι και λόγια επίσης..

Mafalda said...

I like it, and I like it a lot